فرایندمقاله تربیت فرزندان دراندیشه دینی

مقاله فرایند تربیت فرزندان دراندیشه دینی

فهرست مطالب:

چکیده

واژگان کلیدی

زمینه‌سازی تربیت دینی پیش از تولد

زمینه‌سازی تربیت دینی در آغاز تولد

پیشگیری از تحریكات جنسی كودكان

مهرورزی و محبت

تأمین امینت و میدان دادن به كودكان

تكریم و احترام به كودك

شیوه‌های تكریم و احترام به کودک

شخصیت دادن به كودك و مشاركت دادن در كارها

منابع

...................................................................................

چکیده ای از قسمتهای مختلف متن:

تربیت دینی به مفهوم فراگیر آن كه به معنای آموزش و پرورش دینی است؛ می‌تواند كلیدی‌ترین نقش را در توسعه معنوی و كمال یك جامعه دینی ایفا نماید. هرگونه كاستی یا كوتاهی در این امر، موجب بروز اختلالات و نابهنجاری‌‌های جبران ناپذیری در پرورش نسل نوین هر جامعه می‌شود. از این‌رو، برای اصلاح جامعه و پیشگیری از انحرافات اجتماعی، لازم است، فرایند تربیت در اندیشه دینی، شناسایی شود. از آن‌جا كه آغاز این امر در خانواده است، این گفتار فرآیند آموزش و پرورش دینی را از خانواده آغاز و در گستره‌های فراتر دنبال می‌كند. روش‌ها و راهكارهای زمینه‌سازی تربیت دینی پیش از تولد، آغاز تولد و پس از آن را در چارچوب كریمه‌های قرآنی، سیرة پیامبر و امامان معصوم به بحث می‌گذارد. راهكارهای بهینه‌سازی فرایند پرورش دینی در خانواده، در قالب بحث‌هایی همانند پیشگیری از تحریكات جنسی كودكان، ابراز مهر و محبت، تأمین امنیت، تكریم و احترام فرزندان و بازی كودكان دنبال شده و پس از طرح عمده‌ترین عوامل ضعف و كاستی تربیت دینی فرزندان و آسیب‌شناسی آموزش دینی، به برخی از روش‌های درست برخورد با نوجوانان اشاره شده است.

...

روش‌های ابراز محبت

شاید همة ما مهرورزی به کودکان را یك نیاز انکارناپذیر بدانیم. اما راه‌ها و شیوه‌های مهرورزی برایمان مبهم باشد. در یك تقسیم‌بندی كلی، ابراز محبت به رفتاری و گفتاری تقسیم می‌شود.

- ابراز رفتاری

اقدامات عملی و رفتاری، از قبیل روی زانو نشاندن، در آغوش گرفتن، بوسیدن، سواری دادن و بعضی وقت‌ها كنار کودکان خوابیدن، هدیه دادن، بازی كردن و بر سر آن‌ها دست نوازش كشیدن است كه در بسیاری از روایات مورد توجه و تأکید قرار گرفته است. برخی از این روایات را با هم مرور می‌کنیم:

پیامبر اكرم(ص) می‌فرماید: «احبوا الصبیان و ارحموهم.» (طبرسی،1408ق: ص231)

- امام علی (ع) از خاطرات شیرین دوران کودکی خویش چنین یاد می‌كند: هنگامی که پیامبر اكرم (ص) در اوان كودكی مرا به خانه خویش برد، همیشه مرا در دامنش می‌نشاند. مرا به سینة خود می‌فشرد. هر وقت می‌خواست بخوابد و من فاصله‌ام با پیامبر زیاد بود و خوابم نمی‌برد، وی مرا نزدیك بستر خویش می‌برد. بعضی وقت‌ها دستش را به صورت من و بدنش را با بدن من تماس می‌داد. حتی كاری می‌كرد كه من وی را استشمام كنم. (نهج‌البلاغه، 1379: خ192)